WAT WE ZIEN HANGT AF VAN WAAR WE NAAR OP ZOEK ZIJN.
Het is maar hoe en vanaf welke kant je het bekijkt…
Sinds 4 april 2018 ben ik als coach werkzaam in mijn praktijk, mijn atelier, JEL Jouw Eigen Leven. Daarvoor was ik werkzaam op de poli Oogheelkunde in het ziekenhuis. De poli van de ogen en het zien. Op het 1e gezicht lopen de werkzaamheden van toen en nu behoorlijk uiteen. Toch is er wel degelijk een overeenkomst, namelijk het ZIEN. Op de poli kwamen mensen langs met allerlei klachten die betrekking hadden op het zien. O.a. vertroebeling van de lens, hoge oogdruk, beeldvervorming en kokerzien. Deze klachten kunnen behoorlijk het zien beperken. De oogarts probeert dmv controles en ingrepen de belemmering van het zien zoveel mogelijk in te dammen. Dit is echter niet in alle gevallen mogelijk, soms is er andere ondersteuning nodig.
In mijn praktijk ontmoet ik kinderen, hun ouders en/of volwassenen met hun eigen innerlijke kindsdelen. Al deze ‘kinderen’ laten bepaald gedrag zien waar zij en/of hun ouders ondersteuning, advies en begeleiding bij nodig hebben. Maar eigenlijk willen ze iets heel anders laten zien. Dit speelt zich af in het onderbewustzijn, zeg maar ‘onder water’.
Onder het gedrag schuilt namelijk altijd een gevoel met een innerlijke behoefte die voorzien wil worden. Door allerlei redenen (zonder oordeel) is er soms sprake van vertroebeling, vervorming, hoge druk (stress) of een kokervisie, waardoor het ouders niet lukt om voorbij het gedrag van hun kind te kunnen kijken en de innerlijke behoefte van het kind daardoor niet zichtbaar en begrepen wordt. En het vanuit het onderbewustzijn van het kind het dus hard nodig is om met behulp van (lastig) gedrag die onvervulde behoefte toch duidelijk te maken. Hoe lastiger het gedrag, hoe groter de roep om begrepen te worden in dat wat zo nodig is.
Ik weet nog dat ik ongeveer 2 jaar terug aan diverse ouders heb gevraagd om een enquête in te vullen. Deze enquête had als thema “De toekomst van kinderen”. De meest interessante vragen waren: “Hoe omschrijf je jezelf als ouder?” en “Waar wil je dat je kinderen over 50 jaar op terugkijken?” Er kwamen ontzettend veel ingevulde enquêtes terug en wat mij toen meteen opviel was dat bijna alle ouders hunzelf omschreven als BEWUST en ZORGZAAM en unaniem wilden dat hun kinderen na 50 jaar terug konden kijken op een LIEFDEVOLLE jeugd. Wauw!!
Dit waren prachtige antwoorden en wensen van ouders voor hun kinderen. De vraag die daarna meteen bij mij opkwam was: “Wat verstaan we onder liefdevol? En wat onder bewust en zorgzaam?” Alles voor je kind doen? Altijd naar school brengen als het slecht weer is? Zoveel mogelijk teleurstellingen helpen te voorkomen? Je kind voor alles beschermen? Je kind voorleven dat goede prestaties zijn/haar levensgeluk bepalen? Dat er in jullie gezin geen ruzies of schreeuwpartijen (mogen) voorkomen? Dat je je kind alle mogelijkheden biedt om tot die topprestatie te komen op school of in de sport? Ja, wat is eigenlijk liefdevol? Nieuwsgierig hè!
Soms is liefdevol juist het tegenovergestelde van voorgaande opties. De kunst is natuurlijk om verder te kijken dan datgene wat je ziet. Wat heeft jouw kind echt nodig? Misschien wel juist die ruzie, om aan te kunnen geven dat zijn grenzen overschreden werden? Of toch laten fietsen in dat slechte weer zodat hij weerbaarder wordt? Als ouder laten zien dat fouten maken mag en nodig is om nieuwe dingen te leren en dat je niet perfect hoeft te zijn? Die knuffel ipv de wijze les? De ruimte ipv de verstandige regel of dat zo goedbedoelde advies? Begrip en kalmte tonen ipv boosheid als hij/zij weer niet te genieten is of vanuit het niets ontploft? Dit kan allemaal erg moeilijk zijn als je niet ziet en begrijpt wat je kind werkelijk nodig heeft. En wat dacht je van jezelf? Begrijp je zelf je eigen gedrag en reacties? Begrijp jij zelf wat je daadwerkelijk nodig hebt? Weet dat het gedrag wat jouw kind laat zien, altijd logisch is. Heb jij de juiste bril tot je beschikking om je zicht aan te scherpen en ANDERS te kunnen gaan KIJKEN? Om de onderliggende behoefte te kunnen zien zonder last te hebben van vertroebeling, vervorming, kokerzien of hoge druk? Door verder te kijken dan het getoonde gedrag, en je af te vragen wat je kind nou echt wil laten zien en nodig heeft?
Daar heeft hij/zij jou als ouder voor nodig. Als je op deze manier naar je kind, maar vooral ook naar jezelf, kan en durft te kijken, ziet wat de onderliggende behoefte is en deze kan voorzien, dan zal jouw kind voelen en ervaren dat het er mag zijn met alles wat bij hem of haar hoort. Hierdoor zal het zich geliefd, geborgen en veilig voelen en over 50 jaar terug kunnen kijken op een liefdevolle jeugd met zorgzame, bewuste ouders waarin het vooral kind mocht zijn met vallen en weer opstaan.
Want alleen door kind te kunnen zijn wordt je volwassen.
Dit ‘ANDERS KIJKEN’ biedt veel ruimte voor een ander perspectief waardoor er ruimte ontstaat voor ontwikkeling en gewenste veranderingen wat dan ervaren zal worden als volkomen logisch. En dat wens ik jou en je gezin van harte toe! Mocht je het zicht van je ‘bril’ niet op de juiste sterkte af kunnen stellen, dan sta ik graag voor je klaar om jou en/of je kind de nodige ondersteuning en een andere kijk aan te bieden. Zoals de befaamde Johan Cruijff ooit heeft gezegd: “Je gaat het pas zien als je het door hebt.
Leafs, Jeltje
Jeltje Greidanus
Ik geloof in de onmetelijke potentie en kracht van de mens door 'het kind' te zien. Ik geloof in jou en mij!
'Be-liif dysels' (de kracht van voelen en belichamen)